Pojechaliśmy dzisiaj z Segerem pokręcić delikatnie do Olsztyna i z powrotem. wiekszość trasy szosowo bo w lasach kupe błota 

wpis wieczorkiem

Wyjazd na Masę a na powrocie jeszcze do pracy i do domciu już w całkowitych ciemnościach

Pogoda świetna na rower:minus dziewięć stopni i niedużo śniegu wiec wybraliśmy się w sześć osób w stronę Sokolich gór w celu zapoznania ze ścieżką przygotowaną przez chłopaków z Częstochowskich Wypadów Rowerowych. Jedziemy przez rowerostradę do Skrajnicy a póżniej w stronę Olsztyna . Na zjeździe Piksel zalicza glebę a ja zaraz za nim. Ślisko strasznie ale zbieramy się a w tym czasie w połowie górki leży Edyta. Jedziemy dalej a koło Leśnego Aga zostaje na herbatce bo bardzo zmarzła. W Sokolich wspinamy się pod Puchacz a następnie pokonujemy wspomnianą ścieżkę. Dużo wchodzenia i podprowadzania rowerów ale zjazdy to super frajda. Jedziemy następnie do Leśnego na herbatkę i po przerwie ruszamy w stronę domu. Na asfalcie oczywiście gleba zaraz za mną Aga. Podnosimy się ruszamy i znowu gleba a tym razem do towarzystwa leży Edyta. Na zjeździe w stronę rowerostrady upada jeszcze Alek i na tym kończy się nasza seria upadków. Tylko Seger coś twardo trzyma się drogi. Powrót koło Michaliny i na Rakowie każdy odbija do domów.

Wybrałem się z synem na krótką wycieczkę  po mieście. Zimno ,wieje i po deszczu więc krótka i szybka przejażdzka. Pierwsza w roku ale wreszcie udało się po chorobach ruszyć dupę

W mijającym roku zrobiłem 4025 udokumentowanych kilometrów. Większość wycieczek dokonałem z ekipą Jurabike która coraz lepiej poczyna sobie w działalności. Do małych sukcesów zaliczę udział w wyścigach Galińskiego,brak poważniejszych urazów oraz wciągnięcie w jazdę średniego syna Michała.Cztery razy wybrałem się w rejon Podlesic w  tereny które planuję w tym sezonie częściej nawiedzać. Do małych porażek zaliczam brak jakiegokolwiek wyjazdu pow.100 km i nie odwiedzenie Krakowa. Można się przyczepić do małej ilości km lecz z powodu małego Rafałka nie udało się wykręcić więcej ale mamy już fotelik i w tym sezonie będziecie mieć doczynienia z dwoma Rafałami. Dziękuję przede wszystkim żonie za to że pozwala mi rozwijać moje zainteresowanie. Dziękuje całej ekipie Jurabike oraz Skowronkom,Edycie i Alkowi,Robertowi,Gawłowi,Pikselowi,Siwuchowi,Voitowi oraz wszystkim innym z którymi miałem przyjemność jazdy w 2013 roku. Mam nadzieję że w obecnym również zaliczymy coś w postaci Wodnego Świata. Udanego sezonu dla Wszystkich !!

Bardzo chciałem się jeszcze w tym roku wybrać do Rumcajsa na piwko więc rzuciłem na forum propozycję wyjazdu. Wiedziałem że będziemy przejedzeni po świętach więc piwa na pewno nikt nie odmówi. Zebrała nas się piątka i ruszyliśmy w kierunku Złotego Potoku. Początkowo wzdłuż Warty,koło Guardiana aż do rowerostrady. Odbijamy na Dębowcówkę i nią docieramy do Sokolich Gór. Wskakujemy na szlak i w istnie jesiennych warunkach docieramy do Zrębic. Cały czas zastanawia mnie kto na bocznej polnej drodze wpadł na pomysł ustawienia znaku zakazu zatrzymywania biorąc pod uwagę że na wjeździe na nią jest taka dziura że dotrze się tam tylko ciągnikiem.Następna przygoda to burak w blachosmrodzie któremu nie pasowało że skręcamy i nie może nas wyprzedzić . Posypały się niegodne miejsca w którym byliśmy słowa i na zdecydowany ruch Artura w jego stronę -burak odjechał.Gnamy więc dalej aż do Złotego Potoku i docieramy do celu-Rumcajsa.Roman jest jednym z niewielu osób z kraju która ma koncesję na domowy wyrób i sprzedaż alkoholu a jednocześnie posiada dość spory wybór piw regionalnych z których potrafi zrobić niesamowite mieszanki. Przesiadujemy tam godzinkę delektując się różnymi napojami. W tym czasie dociera również Jacek który wybrał się na herbatkę nie wiedząc że zostanie naszym przewodnikiem. Ruszamy dalej obok rozlewni wód w stronę Siedlca a następnie koło piaskowni w Zaborzu docieramy do Biskupic. Rozdzielamy się i Jacek z Mirkiem ruszają gdzieś w stronę Poraja a Artur,Bartek ,Zbyszek i ja asfaltem jedziemy w stronę domu. Za Olsztynem jeszcze mała przerwa i w tym czasie spotykamy Abavo z która zamieniamy kilka słów. Następnie starą trasą docieramy do Częstochowy i każdy udaje się do swoich domów.

Znów zawiodła Policja co staje się jakoby tradycją Masy. Dzisiaj pojeździliśmy trochę po Alejach przy pogodzie jakby to był kwiecień a nie grudzień

Mimo niewesołej pogody zdecydowałem się dołączyć do dzisiejszego wyjazdu. Jak na taką porę roku zebrała się spora grupa tj.Daria,Edyta,Rafał,Seger,Siwuch,Mt.Biker,Gaweł,Mateusz i ja. Ruszamy spod Rossmana Aleją Pokoju następnie nad Wartą do Rowerostrady. Odbijamy na Dębowcówkę i kierujemy się w stronę Poraja. Po drodze krótka przerwa na kanapki i pogawędkę. Pomimo siąpiącego deszczu jedzie się fajnie co jest też zasługą zarąbistego towarzystwa. Docieramy do Poraja ale nawet nie przekraczamy przejazdu tylko kierujemy się w stronę Biskupic. Pod górkę w Choroniu Rafał,Alek i Mateusz urządzają sobie wyścigi a reszta w spokojnym tempie wjeżdża na górę. Zastaje nas tutaj mgła więc szybciutko przez Biskupice docieramy do Leśnego na izotonik. Spędzamy chwilę popijając co kto lubi oraz zajadając się urodzinowymi ciasteczkami Darii(Wszystkiego Najlepszego). Ruszamy następnie w stronę domu standardowo przez Skrajnicę i do Dębowcówki. Potem przez Bugajską do Michaliny. Jeszcze tylko mycie maszyn na myjce na Żareckiej i powoli każdy kieruje się w stronę domu.

Trasa

Pogoda nie zapowiadała się ciekawie ale jak wstałem już o 6 to czas ruszyć dupę. Ubieram kurtkę przeciwdeszczową i w drogę. Na Jagiellońskiej spotykam Zbyszka a na Głównej czeka na nas Mirek który poprowadzi nas po nieznanych nam drogach. Wjeżdżamy od razu w teren i polami docieramy do Konradowa.Tam krótka przerwa żeby się już trochę rozebrać.

Gdzieś w okolicach Blachowni
Następnie doceramy do Bieżenia i wjeżdzamy w las.Trwają tutaj zażarte prace nad ścieżkami i mam nadzieję że nie będą asfaltowe tylko szutrowe. PO chwili musimy się zatrzymać w celu dopompowania koła.

Jedziemy sobie dalej lasami gdzie drogę przebiega nam czasami jakaś zwierzyna a w pewnym momencie słychać strzały. Uciekamy w druga stronę bo nie wiadomo czy czasami nie trafimy na czyjś stół w postaci dziczyzny. Docieramy do odcinka prostej biegnącej przez las któa ma ok.7 km. Odcinek niby nudny jednak jest czas żeby coś żeby porozglądać się na boki i podziwiać przyrodę.Potem lekko krążymy po lesie.

Po dotarciu do Węglowic wjeżdzamy na asfalt i jedziemy do Herb gdzie czeka na nas żona Mirka. Pakujemy się w samochód i gnamy do domów gonieni ograniczeniami czasowymi.Coś za często zaczyna mi się odzywać kolano. Nie wiem
czy to odnawia się stara kontuzja czy po prostu brak treningów.




Trasa